20-40-60-65; Er is sowieso al reden om te vieren.
Voor ons is dit scenario ongelooflijk. Al jaren gaan we kijken naar het Belgisch Kampioenschap, in Bavikhove waren we ook altijd trouw op post om de Belgische ruiters aan te moedigen.20 jaar geleden hadden we 300 koeien, 5 paarden. 20 jaar geleden vroeg ik Patrik of hij één paard wou komen rijden, Goldica. Ik was toen 15, Patrik 18.
Toen we een koppel werden, en er bijgevolg een echte vaste ruiter kwam, is het allemaal pas echt begonnen. Nu hebben we een 300 paarden, en uit puur sentiment nog zo'n 5 koeien.
Alles is mogelijk geworden door ons moeke en ons vake, die toch maar kapitaal hebben willen investeren in de paardenfokkerij. Ze zijn dit jaar 40 jaar getrouwd, en voor hen zou het fantastisch zijn om dit extra glans te kunnen geven, met een prestatie die voor zichzelf spreekt.
Nochtans is het behalen van de titel op een Belgisch Kampioenschap zeker niet eenvoudig, maar 40 jaar getrouwd zijn, is in deze maatschappij minstens zo moeilijk!
Ons moeke is eind vorig jaar 60 geworden, ons vake wordt op 1 januari 65, dus eigenlijk hebben we dit jaar alle reden om te vieren.
Dat niet alle Belgische ruiters op het BK zijn, dat is voor het publiek en de organisatie zeker spijtig. Nochtans zijn de prestaties van de ruiters op Kapellen er zeker niet minder om. Ze verdienen de steun van het publiek en de pers. Het Belgisch Kampioenschap is voor deze ruiters een erezaak. Het prijzengeld weegt niet op tegen dat van de 5-sterrenconcours in Valkenswaard, toegegeven.
Maar de sympathie en veel leuke reacties die we de laatste dagen hebben mogen krijgen, die zijn onbetaalbaar.
We gaan nog geen speech voorbereiden, we gaan het lot niet tarten met al champagne te koelen.
We willen enkel naar iedereen die het wil horen zeggen om niet op te geven.
Op die 20 jaar werk hebben we heel wat tegenslag gehad. Het eerste paard Goldica werd getroffen door een bliksemschicht, toen ze pas 8 jaar was en al meesprong in klasse zwaar LRV. Eoghan du Mervaux, heel beloftevolle hengst, bezweek aan koliek toen hij 4 was. En elke keer zochten we, en vonden we, en deden ons best. Dat hebben we zeker niet alleen gedaan, want het team werd serieus groter, teveel om ze allemaal op te noemen, maar zeker ook schoonbroer Erik en ons Wendy hebben hun bijdrage in het succes van onze stal. Zij houden zich ook bezig met de fokkerij.
En dan vonden we Withney tussen de veulens die we zelf gefokt hadden. Als veulen viel ze al op. Withney heeft al héél wat voor ons betekend, en ook al zou ze morgen in de fout gaan, ze blijft onze nummer 1.
http://events.horses.nl/2009/kapellen/results/results.htm
