Wat is de wereld toch klein!

Het was een bewogen weekend geweest. De bommelding, evacuatie naar het centrum toe. Echt bizar. In Spanje wordt er ook gegokt op de jumping. Onze paarden hebben het goed gedaan, maar het geluk zat niet direct mee. De man van de wedstrijd was Piet Raeymaekers senior. Een groot man als ruiter, maar ook en vooral als mens. Daar kunnen we nog iets van leren. De weg naar huis was toch wel lang. De laatste halte van de péage in Frankrijk, deze ochtend om 5.45u. Ik stop met mijn ticket en Visa in de hand. Achter het loket zit een jonge gast van een jaar of 25. Hij bekijkt onze vrachtwagen en hij bekijkt de deur. Op onze deur staat: rider: Patrik Spits. Hij bekijkt me en zegt op zijn beste Engels (voor een Fransman...): "Spits is good". Ik begrijp het niet goed, maar knik zo maar even. Hij gaat verder dat hij een paard bij Spits had gekocht. Dan wordt ik toch wat wakkerder, en ga voor het gemakkelijk te maken voor hem toch maar Frans praten. Hij had een Clinton gekocht, Wasetto van de Bunthoeve. Ik herinner me inderdaad het schimmel merrietje dat we destijds via Bruno Delplace naar Frankrijk hebben verkocht. Hij was maar wat gelukkig te kunnen vertellen dat hij gisteren een 1.30 m proef gewonnen had met Wasetto! Echt tof om dat te horen. Wel, dat is toch puur toeval. Hoe groot is de kans om een klant tegen te komen, zomaar op de autostrade... Die kans is heel klein. Maar meestal als we een klant tegen komen, is het wel een tevreden klant. Die kans moet groot blijven, en daar moeten en zullen we ook aan blijven werken.
$link

« ga terug