19-09-2007

Het BK van Lanaken laatste wedstrijd van het outdoorseizoen 2007.

We moeten wedstrijden op voorhand kunnen plannen, maar daarbij mogen we niet vergeten onze paarden af en toe even te laten rusten. We gaan dus niet op wedstrijd naar Athene in oktober, en hopen dat de bondscoach 4 gemotiveerde ruiters bij elkaar vindt om daar toch met een sterk team te kunnen staan. Het seizoen is lang geweest, en we hopen volgend weekend nog eens sterk te mogen presteren. Dan mogen we zeggen dat het seizoen méér dan geslaagd is geweest. Voor Withney en Sherlock die toch maar 8 jaar zijn en pas debuteren op 1.50m niveau is het goed geweest. Met de hulp van trainer Gabriël Caumans weten we waaraan moet gewerkt worden naar volgend jaar toe. Terwijl Patrik bezig is met de voorbereiding van zijn paarden naar het BK, heb ik ook al ijverig geweest. Ik heb al oppas gevonden voor de tweeling tijdens het weekend van 27 tot 30 september! Op donderdag bij Hilde en Jef Coenen (RV Lier-Noord), vanaf vrijdagavond tot zondagavond mogen Catherine en Lauranne naar Frank en Linda Lenaerts (eigenaars van Cover Girl FL en Undercover). Dan kunnen we genieten van de spanning rond de jumping, en moeten we niet gespannen zijn dat we één van de twee kwijt geraken tussen al het volk. Een pak van mijn hart! We hebben al avonturen genoeg meegemaakt met ons jongens vroeger! O.a. "het verhaal van de eenzame buggy"; toen onze 2e zoon Thibeau zo'n 3 maanden oud was, was het cycluswedstrijd in Gesves. We hadden destijds Cento Lano, Mille Ramiro en Robin van Roosendael bij de 7-jarigen. Na het basisparcours was de barrage, en deze 3 paarden waren allemaal in de barrage. Ik moest dan ook een handje mee uitsteken om op- en af te zadelen, terwijl ons vake op Thibeau zou passen. Kleine Thibeau had toen pas gegeten en lag braaf te slapen in zijn buggy. Ons vake kan heel goed op kinderen passen, dus ik zag daar geen enkel probleem in. De barrage was gedaan, de paarden stonden terug op de camion, en ik kon terug naar mijn zoontje. Ik ging richting de plaats waar ik de buggy had achtergelaten, en ik zag van ver de buggy nog op exact dezelfde plaats staan. Ik herkende precies wel niemand in de buurt van de buggy. Hoe dichter ik kwam, hoe meer ik ervan overtuigd was dat ons vake Thibeau uit de buggy zou genomen hebben en er ergens in zijn handen mee aan het rondlopen zou zijn. Ik kende immers niemand in de nabijheid van die buggy. Die kon niet anders dan leeg zijn.. Ik kwam bij de buggy en ik zag.. Thibeau braaf slapen.. Die mensen rondom keken zelf nog niet op. Ik wel heel verlegen die buggy meegenomen, en richting café getrokken. Ons vake was de prestaties van de paarden "nog aan het bespreken", toen ik nogal kortaf vroeg of hij niets vergeten was?! Zijn frank viel toen ook wel... Thibeau was zo braaf geweest dat hij hem vergeten was.. Het is ons vake ondertussen al zeker vergeven, want hij past er normaal heel zorgvuldig op. Maar als er paarden in de buurt zijn..Dat was ons "verhaal van de eenzame buggy", gelukkig weer met een goede afloop! Dus daarom dit bericht, om de mensen op het thuisfront te bedanken!!
http://www.