Humor is altijd de beste zalf... Dit jaar een top cadeau! Of toch niet?
Dit jaar zijn Patrik en ik ondertussen 26 jaar een koppel. Dan weet je al wat je aan elkaar hebt, of dan ook weer niet...In ieder geval hebben we het vaak allebei druk, en je krijgt soms wat je geeft. En dat is soms niet veel...
We zjn het ook zo gewoon, tevreden met wat we hebben, maar toch..
Het eerste jaar met mijn verjaardag kwam Patrik toch nog afdraven met een cadeau, het was een longeersingel.. Iets wat hij net zelf nodig had, maar ik vond het wel best OK!
Prulle-cadeaus, dat is ook maar weggesmeten geld.
Maar... één keer was het echt net iets te weinig.. Het moet zo'n jaar of 8 geleden geweest zijn, 27 maart, een jumpingdag tijdens onze Groentenjumping.
Dat is toevallig mijn verjaardag, maar we hadden afgesproken dat we het niet gingen vieren. Er komt teveel op onze schouders af, en ik had een voorgevoel dat het toch niet zou lukken. We zouden het wel op een ander moment vieren, geen probleem.
Ik was zelf aan het werken, in de frigowagen toen ik de speaker me hoorde roepen. Dat ik verjaarde, en toch even in de tent moest komen, om de bloemen in ontvangst te nemen. Ergens was ik wel aangenaam verrast dat ze toch iets in elkaar hadden gestoken. Er komt me nog iemand roepen, dat ik toch dringend moet komen. Ik ga mee, kom toe in het midden van de tent om "niets" te ontvangen...; Er was geen Patrik, er was niemand anders, er waren geen bloemen. Dat onderdeel was ergens vergeten geraakt, en staan welicht nog steeds op de verstopplaats waar ze toen het boeket hebben gezet. Er waren alleen heel wat mensen, die ook verbaasd stonden te kijken.. Tja, zoiets kan gebeuren, maar zelden gezien...
Ja, dat was toch wel een genant moment, maar sterk als we zijn, geraken we daar ook wel over. Tot we vorig jaar door hadden, dat nu opnieuw die 27e deel zou uitmaken van de jumping. Zouden we het risico nemen? Ja, maar deze keer hebben we het wel zelf geregeld.
Heel fijn dat we ons en enkele gasten kunnen verwennen op de Paasbrunch. Bloemen staan er ondertussen in de tent in overvloed, het kan gewoon niet mis gaan! En volgens mij heeft Patrik wel een heel apart cadeau voor me gekocht. Ze staat nog wel op zijn naam, maar deze week is er wel een aparte merrie op stal gekomen.
Vorig jaar moesten we naar ons gevoel iets te snel afscheid nemen van de merrie Kerly de Regor. Wel nu is de tante van Kerly toegekomen, de merrie Charade, dochter van Coltaire uit Walloon de Muze. Charade kan door een kwetsure niet meer in de sport, maar we zijn dankbaar dat we ze mogen inzetten in de fokkerij. Op lange termijn kan ze nog heel wat betekenen voor ons. Of ik dat cadeautje zal krijgen? Ik ben er al blij dat ze bij ons op de zaak komt, en dat later onze kinderen met haar kinderen zouden kunnen rijden, dat is toch het allermooiste cadeau! Wordt vervolgd....
Van Charade zijn we eigenaar geworden, maar ook met enkele andere topmerries zijn er afspraken gemaakt met de familie Hecart. Zo is bvb ook Destinee de la Roque hier voor een samenwerking in het fokkerij-programma. Destinee is een dochter van Quidam de Revel uit de topmerrie Babbe van het Roosakker. Heel benieuwd wat dit in toekomst mag betekenen. Bijzonder dankbaar!
