08-01-2008

Nu zondag "thuismatch" voor Jeroen, Jorgen en Mieke.

Nu zondag richt LRV Koningshooikt bij ons een gewestelijke pony-indoor in. Voor ons een ideale manier om de klein mannen in actie te zien. Onze neefjes Jeroen en Jorgen De Winter en ons nichtje Mieke hebben vorige zondag in Kontich op de indoor al kunnen merken dat hun pony's in vorm zitten. Ook in Mechelen waren ze in goede doen.. En hoe..

Jorgen, Jeroen en Mieke trekken echt voor de sport, en wij moeten het gewoon een beetje begeleiden. Ze mochten elk 3 keer meerijden in de mini steeple Chase. Ambiance voor het publiek, en ons mannen gaan er voor! Jorgen heeft 2 keer gewonnen, Jeroen heeft 2 keer gewonnen, en Mieke 2 keer tweede. Winnen op zich is leuk, maar het is niet het allerbelangrijkste. Het was zo mooi om te zien hoe het allemaal gebeurde. Bij de eerste cross die Jorgen reed nam hij een ongelooflijke snelle start met zijn pony Tornado. Na de 2e ronde had hij al een heel grote voorsprong op het 2e ruitertje. Ze moeten 3 ronden doen, en het gaat er bijzonder snel aan toe. Hij had de derde rond gereden met één hand in de lucht. Ik dacht dat hij wel een beetje jong was voor “Tom Boonen”-allures. De wielrenner die de handen in de lucht durft te steken al voor dat hij de finish bereikt. Ons vake was zo’n klein beetje aan het sterven, want die dacht dat die 2e hem nog ging inhalen. Wij vonden het zo mooi, dat ze initiatief durven nemen en zich zo goed voelen! Achteraf bleek wel dat Jorgen dacht dat het gedaan was na 2 rondes. Voor hem was de derde ronde zijn ereronde! Mooi, mooi. Bij de 2e mini steeple Chase was Jeroen net voor ons Mieke. De mannen gingen het tactisch bekijken voor de volgende mini steeple Chase. Jeroen en Mieke zouden het terug tegen elkaar moeten opnemen. Ze hadden afgesproken dat als de kans zich voordeed, dat dan Jeroen Mieke zou laten winnen. Wij staan altijd te kijken en te genieten langs de kant, en we laten ze doen. Geen extra druk. Die mini steeple Chase was zo mooi. Jeroen is 10 jaar, Mieke is 8 jaar, maar ze hebben het spel al helemaal begrepen. Jeroen moest starten met handicap. Omdat hij al een reeks gewonnen had, moest hij een grotere afstand afleggen dan de andere ruitertjes. Mieke was goed vertrokken en reed 2,5 ronden op voorsprong. Jeroen kwam dichterbij en bleef hangen rond de 3e of 4e plaats. Toen hij zag dat Mieke op de valreep bijna ging ingehaald worden door een ander kindje, zette hij nog een tandje bij en finishte hij wel als eerste. “Als het maar in de familie bleef”, moet hij gedacht hebben. Mieke had haar mannetje wel kunnen staan, en was toch 2e geworden, achter Jeroen. "Sorry, Mieke", lacht Jeroen het dan weg. En Mieke, die lacht altijd, ze was ook heel tevreden.