10-10-2010
De uitslagen kan je overal nalezen. De ontlading was enorm groot.
Onze wereldkampioen Philippe Lejeune, die Jos Lansink mag opvolgen.
We waren hier met een groep, het was voor iedereen te mooi om waar te zijn.
Achteraf is er nog een feestje geweest, waar we vooral hebben kunnen napraten en nagenieten.
Het succes van Philippe vandaag is het succes van jaren werk. Hij heeft steeds moeten roeien met de riemen die hij had, en ook daardoor diverse types van paarden gereden. De paarden hebben zich niet aan hem moeten aanpassen. Hij paste zich aan de paarden aan.
Hij vertelde zelf dat hij als 12-jarige voor het eerst met zijn vader naar Jumping Brussel mocht. Toen besefte hij dat hij daar mee verder wou. Philippe hield het nog 2 jaar uit op de schoolbanken, maar toen hij als 14-jarige mocht stoppen met studeren, koos hij resoluut voor de paarden.
Hij heeft veel geleerd van 5 leermeesters, en heeft eindeloos respect voor de paarden.
Als hij kon zou hij de medaille willen delen met zijn zonen, en dan heeft vooral zijn zoon Thibaut een enorme bijdrage geleverd. Thibaut is in weer en wind, als Philippe het zelf niet kon, om de 2 dagen met Vigo naar de zee gereden, om daar een fikse wandeling te doen in het zoute water. Dat was om zijn pezen te versterken.
Thibaut heeft dit zo enkele maanden gedaan, met telkens de stress om helemaal alleen met zo'n kapitaal op de baan te zijn, en ook het risico om van hem af te vallen aan het strand.
In ieder geval is dit een succes, waar Philippe nog heel lang van mag genieten. De volgende 4 jaar mag hij zich de Wereldkampioen jumping noemen.
In 2014 vinden de nieuwe Wereldruiterspelen plaats in het Franse Caen (Normandië).
We hopen dat Philippe daar zijn titel mag verdedigen. De supporters zullen op post zijn!
Met dank aan Cavalor, Peter Bollen, Lieselot Hamerlinck om de reis te organiseren, met dank aan de hele fijne groep waar we een week mee hebben opgetrokken, dank aan de Belgische ruitersportfederatie, en aan onze Belgische jumpingploeg.
Het was onvergetelijk!
Enkele zaken om te onthouden:
1. Als we op woensdagavond na het behalen van de bronzen teammedaille aan vader Pierre Lejeune vertelden hoe spannend het wel was, reageerde mr. Lejeune als volgt. Hij pakte met enkele vingers zijn trui aan zijn buik vast, en zei dat hij nog wel een beetje plaats had...
2. Ook Albert en Agnes Peffer waren er bij, bekend van Starhorses en starmeat. In Amerika wordt er veel te veel vlees gegeten, en dit werd het gespreksonderwerp aan tafel. Iemand vertelt dat salami toch niet kan gemaakt zijn van kwaliteitsvlees. Albert Peffer antwoordt daar op als een echte specialist, waarom hij denkt dat dit niet het geval zou zijn. "Wel, ze doen daar toch vlees in van dode dieren".. "Ja, heb je dan al salami gezien van levende dieren", was het logische antwoord.
En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Veel zaken zullen we vergeten, maar niet dat we én een teammedaille én een wereldkampioen hebben mogen vieren!
De 4 ruiters in de Final 4 werken en trainen veel in Brussel, en hadden vandaag allemaal een Belgische trainer om hen te begeleiden: Stany Van Paesschen voor Abdullah Al Sharbatly, Gilbert De Roock voor Eric Lamaze, Jos Kumps voor Rodrigo Pessoa en Dirk Demeersman samen met Philippe Guerdat voor Philippe Lejeune.
België is vandaag in Amerika op de landkaart gezet, en daar mogen we terecht fier op zijn.
We hopen veel supporters in Zaventem te mogen begroeten. Hopelijk tot daar!
Philippe Lejeune Wereldkampioen !
De final four, we hadden maar een vrees. Dat was 4e worden, en net buiten de medailles vallen.De uitslagen kan je overal nalezen. De ontlading was enorm groot.
Onze wereldkampioen Philippe Lejeune, die Jos Lansink mag opvolgen.
We waren hier met een groep, het was voor iedereen te mooi om waar te zijn.
Achteraf is er nog een feestje geweest, waar we vooral hebben kunnen napraten en nagenieten.
Het succes van Philippe vandaag is het succes van jaren werk. Hij heeft steeds moeten roeien met de riemen die hij had, en ook daardoor diverse types van paarden gereden. De paarden hebben zich niet aan hem moeten aanpassen. Hij paste zich aan de paarden aan.
Hij vertelde zelf dat hij als 12-jarige voor het eerst met zijn vader naar Jumping Brussel mocht. Toen besefte hij dat hij daar mee verder wou. Philippe hield het nog 2 jaar uit op de schoolbanken, maar toen hij als 14-jarige mocht stoppen met studeren, koos hij resoluut voor de paarden.
Hij heeft veel geleerd van 5 leermeesters, en heeft eindeloos respect voor de paarden.
Als hij kon zou hij de medaille willen delen met zijn zonen, en dan heeft vooral zijn zoon Thibaut een enorme bijdrage geleverd. Thibaut is in weer en wind, als Philippe het zelf niet kon, om de 2 dagen met Vigo naar de zee gereden, om daar een fikse wandeling te doen in het zoute water. Dat was om zijn pezen te versterken.
Thibaut heeft dit zo enkele maanden gedaan, met telkens de stress om helemaal alleen met zo'n kapitaal op de baan te zijn, en ook het risico om van hem af te vallen aan het strand.
In ieder geval is dit een succes, waar Philippe nog heel lang van mag genieten. De volgende 4 jaar mag hij zich de Wereldkampioen jumping noemen.
In 2014 vinden de nieuwe Wereldruiterspelen plaats in het Franse Caen (Normandië).
We hopen dat Philippe daar zijn titel mag verdedigen. De supporters zullen op post zijn!
Met dank aan Cavalor, Peter Bollen, Lieselot Hamerlinck om de reis te organiseren, met dank aan de hele fijne groep waar we een week mee hebben opgetrokken, dank aan de Belgische ruitersportfederatie, en aan onze Belgische jumpingploeg.
Het was onvergetelijk!
Enkele zaken om te onthouden:
1. Als we op woensdagavond na het behalen van de bronzen teammedaille aan vader Pierre Lejeune vertelden hoe spannend het wel was, reageerde mr. Lejeune als volgt. Hij pakte met enkele vingers zijn trui aan zijn buik vast, en zei dat hij nog wel een beetje plaats had...
2. Ook Albert en Agnes Peffer waren er bij, bekend van Starhorses en starmeat. In Amerika wordt er veel te veel vlees gegeten, en dit werd het gespreksonderwerp aan tafel. Iemand vertelt dat salami toch niet kan gemaakt zijn van kwaliteitsvlees. Albert Peffer antwoordt daar op als een echte specialist, waarom hij denkt dat dit niet het geval zou zijn. "Wel, ze doen daar toch vlees in van dode dieren".. "Ja, heb je dan al salami gezien van levende dieren", was het logische antwoord.
En zo kunnen we nog wel even doorgaan. Veel zaken zullen we vergeten, maar niet dat we én een teammedaille én een wereldkampioen hebben mogen vieren!
De 4 ruiters in de Final 4 werken en trainen veel in Brussel, en hadden vandaag allemaal een Belgische trainer om hen te begeleiden: Stany Van Paesschen voor Abdullah Al Sharbatly, Gilbert De Roock voor Eric Lamaze, Jos Kumps voor Rodrigo Pessoa en Dirk Demeersman samen met Philippe Guerdat voor Philippe Lejeune.
België is vandaag in Amerika op de landkaart gezet, en daar mogen we terecht fier op zijn.
We hopen veel supporters in Zaventem te mogen begroeten. Hopelijk tot daar!
