08-09-2007

Patrik bedankt zijn supporters!

Toen Patrik gisteren op de hotelkamer kwam, en zijn gsm aanzette, heeft hij heel veel lieve en hartverwarmende sms-jes gekregen, van zijn aanhang. Echt tof. Dat is voor een sportman toch wel belangrijk dat je iemand hebt die achter je staat. Maar we proberen het ook altijd boeiend te maken. En eigenlijk verdient het publiek ook dat de ruiters daar een show van maken. Je ziet dat in elke sporttak, dus waarom niet in de paardensport. Die mensen komen speciaal kijken, dat moet geapprecieerd worden. Af en toe moet je in het belang van het paard wel eens op voorzichtig rijden, maar als er 35 ruiters van de 60 op safe rijden, wordt het saai. Geef mij dan maar ruiters zoals Guy Janssens, Yves Vanderhasselt, Patrik, Joe Clee, Dirk Demeersman, Koen Verreecken... Hoe je op een eenvoudige manier spanning in een wedstrijd kan brengen? Een anekdote van 12 jaar geleden. Ons vake reed toen zelf mee op wedstrijd LRV, voor de gezelligheid in de klasse beginnelingen (enkel springen). Op die moment reed mijn schoonbroer Bart Ceuterick (getrouwd met ons Anne) ook nog met zijn merrie "Happy". Datzelfde jaar zat Koen Malisart (toen RV Kontich, nu RV Merksplas) met de Skippy-zoon "Marco Polo" ook in de klasse Beginnelingen. Van Marco Polo kon je toen al zien dat hij bijzonder was. Hij was toen 4 jaar, en hij heeft later ook prachtige dingen gedaan met Raf Kooremans (springen klasse zwaar)(Koen is getrouwd met de zus van Raf Kooremans). Maar dus terug naar dat jaar. Die 3 ruiters waren geselecteerd voor het provinciaal tornooi. Ze hadden het hele jaar goed gereden, en als bekroning voor dat seizoen mochten ze naar het provinciaal tornooi nog 1 proef springen. Op het nationaal tornooi was er geen reeks beginnelingen, dus het provinciaal telde niet als selectie, maar ging de laatste wedstrijd van het seizoen zijn. Een proef barema A, niet op tijd. Je moest wel binnen de toegestane tijd zijn, en als je dan foutloos was, kreeg je een medaille. Het is prima zo, want veel ruiters hoeven niet over hun tempo te gaan. Het leven gaat soms als snel genoeg. Maar het was toch te saai voor ons vake. Hij had Bart en Koen uitgedaagd om er een wedstrijd van te maken op tijd. We zouden zelf de tijd chronometreren en de winnaar kreeg de pot (ik denk een 3O bonnetjes). Hoe het afliep? Schitterend! Als eerste mocht ons vake aantreden. Als hij echt geconcentreerd is, rijdt hij altijd met zijn tong uit zijn mond. Er zijn nog topruiters die dat doen (Jan Tops)... Hij was kalm gestart, maar voelde dat het goed zat en zette een paar tandjes bij. Er stonden heel wat supporters langs de kant, en een heel luid applaus voor zijn foutloze omloop met Iranda, in een goede tijd. Dan was Bart aan de beurt met Happy.. Een heel seizoen had hij super gereden. Van de stress omdat het op tijd ging, stond hij al stil op hindernis 5, en dan nog eens op hindernis 7. Einde van het verhaal! Maar toen moest Koen binnenkomen. Iedereen was er vast van overtuigd dat Koen zou winnen met zijn springwonder. Hij nam ook een vliegende start over hindernis 1 en wou zo kort draaien richting hindernis 2, maar dat mislukte een beetje. Er stond een hindernis in de weg. Hij sprong per ongeluk hindernis 9 (maar wel foutloos en in de manieren), en daar ging de bel. De supporters langs de kant lagen in een deuk. Het trio Jos, Bart en Koen kunnen er nu nog echt om lachen. Een provinciaal tornooi om nooit te vergeten. Als er nu sommigen een idee krijgen voor volgende week? Succes, maar hou het veilig!
http://www.