22-12-2009
Het belang van een organisator mogen we allerminst onderschatten. Als zelfs tenten gaan vliegen, vindt iedereen het maar vanzelfsprekend dat de organisatoren het terug gefikst krijgen, dat moet dan maar de normaalste zaak van de wereld zijn. Maar langs deze week toch even, kop op, mensen van Jumping Mechelen. Hou moed!! Hopelijk lukt het allemaal en kunnen jullie weeral genieten van een wervelende show en spektakel, en kunnen jullie later zeggen “lang, lang geleden, deden we een inrichting, en 5 dagen voor dat de eerste ruiters verwacht werden, lagen de tenten op de grond. Ze begaven het onder de druk van de sneeuw. Met man en macht hebben we gewerkt, en niemand heeft het tijdens de jumping iets van die miserie gemerkt.”.
De meeste sprookjes beginnen met “lang, lang geleden”. Het is de moment dat wij ook nog eens gaan terugblikken, naar lang, lang geleden. En ook even met weemoed terug kijken naar de groom van weleer. Ze verzorgde de paarden prima. Uit respect voor haar, noem ik haar naam niet, maar ik weet verdomd goed dat ook zij het verhaal nog kent. In die periode was Patrik nog in volle glorie bij LRV, en proefde hij soms van een nationale wedstrijd, en héél soms van een internationale. Hij probeerde overal wel eens of er een deur zou open geraken, want ambities waren er altijd. Hij probeerde, en hij kreeg een deur op een kier. Hij zou tijdens jumping Mechelen mogen deelnemen aan de Belgian Breds. De proef voor Belgisch gefokte paarden. Als je die proef kan winnen, dat betekent iets. Daar wordt over gepraat. Want Patrik kon gerust de winnaars van de vorige edities opnoemen. Steeds zat hij op de tribunes te kijken, en dan denken dat hij dat ook best wel eens zou willen, en wanneer het dan zijn beurt zou zijn.. Lang, lang geleden, en toch leek het gisteren. De deur leek open, zo zenuwachtig als iets om daar te mogen starten met zijn 7-jarige hengst Premium. De dag kwam dichterbij, en ruiter en paard hadden er echt zin in. Naar die dag koortsachtig naar toe geleefd. De wekker stond om half 7, maar dat zijn van die dagen dat je geen wekker nodig hebt. Je ligt dan al te wriemelen, en kijkt elk half uur of eindelijk de moment daar is. Ik lag natuurlijk naast een wroetende Patrik, maar het was anders. Het was echt koortsachtig, niet normaal. Even temperatuur nemen, meer dan 40°. En zo’n gezicht van, ik wil echt zo graag naar Mechelen gaan. Even naar de huisarts, een goede prik gehad, een paardenmiddel zoals ze noemen. Lang, lang geleden dachten we ook dat enkel het paard een dopingcontrole zou moeten ondergaan. Maar het is ook al zo lang geleden. Misschien heeft de dokter wel een attestje meegegeven, voor het geval dat er een controle zou zijn van de ruiter zelf. Voor ons was het toen maar gewoon genezing, om een droom waar te maken, en met deze kier, nog extra deuren te kunnen openen. We konden toen niet weten dat een maand later Premium verkocht zou worden en zou vertrekken, omdat hij zo goed zou presteren in Mechelen. Op die moment was er enkel de koorts, en de drang om naar Mechelen te kunnen gaan. Patrik voelde zich beter, en na die prik richting Mechelen. Super Premium deed wat van hem verwacht werd. In de eerste omloop deed hij het foutloos, en klokte de 3e beste chrono. De 20 eerst geklasseerden mochten door naar de finale, die tijdens het avondprogramma zou gereden worden, voor volle tribunes. Wat doe je zoal tussen half 11 ’s ochtends en 21 uur ’s avonds, als je maar 1 paard te rijden hebt. Je zenuwachtig maken natuurlijk! En iedereen die al een schouderklopje komt geven, en zegt, “kom aan, spitske, doe u best hé maat. Straks worden de punten gegeven”. Onze groom en ik zagen Patrik maar bleker en bleker worden. Hij was zenuwachtig aan het worden, dat was ons idee. “Wacht”, zei de groom, “per toeval heb ik hier in mijn handtas nog een medicamentje om te kalmeren, iets lichts, iets wat zeker geen kwaad kan.” We keken naar elkaar, keken naar het glas cola dat voor Patrik stond. Voor dat we het echt beseften, was het medicamentje er in, en dronk Patrik het leeg. Hij had niets gemerkt. Enkele uren later was de wedstrijd. Een barema A met barrage achteraf. De volgorde was bepaald, omgekeerde volgorde van het klassement van ’s ochtends. Als derde laatste mocht hij de piste binnen. Onze groom en ik stonden naast elkaar, 2 pubers, maar zenuwachtig als nooit tevoren. Patrik reed een sterke proef, en bleef foutloos! Hij mocht door naar de barrage. In die barrage kreeg hij een snelle tijd, maar Premium tikte één keer, en de balk viel uit de lepels. Patrik en Premium werden 4e, en hoe gelukkig dat we toen waren, dat kan niemand beschrijven. We gingen het direct vieren. Premium stond veilig terug in stal, en Patrik kwam bij de hoop. We begonnen direct te vertellen hoe goed hij wel gereden had. Op dat moment kwam hij helemaal uit de lucht gevallen. Hij wist helemaal niet meer dat hij gereden had! Hij kon zich niets meer herinneren! Dat moment maakte ons echt bewust. Hoe een stom kieken dat je toch kan zijn… Maar uit fouten mag je leren. Het was ook lang, lang geleden. Maar nooit vergeten! En misschien een les voor ieder die het horen wil. Als je iets te graag wil, maar de gezondheid laat het even niet toe, luister dan soms gewoon naar je lichaam. En nooit prutsen met medicatie; hoe goed bedoeld ook, je weet nooit welke neven-effecten ze zouden hebben. Maar meedoen aan jumping Mechelen spreekt tot de verbeelding, het is waar, en het zal hopelijk nooit veranderen! Maar als je het bewust kan meemaken, is het nog eens zo fijn. En als je de stress kan voelen, dan is het pas echt! En nooit vergeten, dat je als je tijdens Jumping Mechelen kan rijden, dat is de verdienste van de ruiter of amazone zelf, met de hulp van zijn team, maar zonder de organisator zelf, zou er niets zijn.. Dus via deze weg nog eens, bedankt iedereen die meehelpt aan de opbouw van de jumping! We zullen er binnen enkele dagen zijn, en we brengen mee: Withney, Wrangler en Cyber voor de 5-sterrenwedstrijden. Ook Va-Vite, Alvaceno, Butterfly, Cashmira en Ambassador zullen aan de start komen in de nationale proeven. En voorlopig zijn ze allemaal in super vorm, houden zo! We willen niet dezelfde fout maken als Ludo Dierkxsens ooit gemaakt heeft in de Tour de France. Hij had toegegeven dat hij medicatie had genomen, zonder dat hij positief had getest, en zijn sanctie bleef niet uit. Dus voor alle zekerheid zullen we nu maar vermelden, dat dit een fictief verhaal is, en dat evt vergelijkingen met bestaande personages puur toevallig zijn..
En zo zie je dat het verstand niet voor de jaren komt..
http://www.jumping-mechelen.com
Ode aan de groom.
Het belang van een eigenaar van een paard mogen we niet onderschatten. Als de eigenaar kiest om zijn paard door een andere ruiter te laten rijden, dan eindigt het verhaal.Het belang van een organisator mogen we allerminst onderschatten. Als zelfs tenten gaan vliegen, vindt iedereen het maar vanzelfsprekend dat de organisatoren het terug gefikst krijgen, dat moet dan maar de normaalste zaak van de wereld zijn. Maar langs deze week toch even, kop op, mensen van Jumping Mechelen. Hou moed!! Hopelijk lukt het allemaal en kunnen jullie weeral genieten van een wervelende show en spektakel, en kunnen jullie later zeggen “lang, lang geleden, deden we een inrichting, en 5 dagen voor dat de eerste ruiters verwacht werden, lagen de tenten op de grond. Ze begaven het onder de druk van de sneeuw. Met man en macht hebben we gewerkt, en niemand heeft het tijdens de jumping iets van die miserie gemerkt.”.
De meeste sprookjes beginnen met “lang, lang geleden”. Het is de moment dat wij ook nog eens gaan terugblikken, naar lang, lang geleden. En ook even met weemoed terug kijken naar de groom van weleer. Ze verzorgde de paarden prima. Uit respect voor haar, noem ik haar naam niet, maar ik weet verdomd goed dat ook zij het verhaal nog kent. In die periode was Patrik nog in volle glorie bij LRV, en proefde hij soms van een nationale wedstrijd, en héél soms van een internationale. Hij probeerde overal wel eens of er een deur zou open geraken, want ambities waren er altijd. Hij probeerde, en hij kreeg een deur op een kier. Hij zou tijdens jumping Mechelen mogen deelnemen aan de Belgian Breds. De proef voor Belgisch gefokte paarden. Als je die proef kan winnen, dat betekent iets. Daar wordt over gepraat. Want Patrik kon gerust de winnaars van de vorige edities opnoemen. Steeds zat hij op de tribunes te kijken, en dan denken dat hij dat ook best wel eens zou willen, en wanneer het dan zijn beurt zou zijn.. Lang, lang geleden, en toch leek het gisteren. De deur leek open, zo zenuwachtig als iets om daar te mogen starten met zijn 7-jarige hengst Premium. De dag kwam dichterbij, en ruiter en paard hadden er echt zin in. Naar die dag koortsachtig naar toe geleefd. De wekker stond om half 7, maar dat zijn van die dagen dat je geen wekker nodig hebt. Je ligt dan al te wriemelen, en kijkt elk half uur of eindelijk de moment daar is. Ik lag natuurlijk naast een wroetende Patrik, maar het was anders. Het was echt koortsachtig, niet normaal. Even temperatuur nemen, meer dan 40°. En zo’n gezicht van, ik wil echt zo graag naar Mechelen gaan. Even naar de huisarts, een goede prik gehad, een paardenmiddel zoals ze noemen. Lang, lang geleden dachten we ook dat enkel het paard een dopingcontrole zou moeten ondergaan. Maar het is ook al zo lang geleden. Misschien heeft de dokter wel een attestje meegegeven, voor het geval dat er een controle zou zijn van de ruiter zelf. Voor ons was het toen maar gewoon genezing, om een droom waar te maken, en met deze kier, nog extra deuren te kunnen openen. We konden toen niet weten dat een maand later Premium verkocht zou worden en zou vertrekken, omdat hij zo goed zou presteren in Mechelen. Op die moment was er enkel de koorts, en de drang om naar Mechelen te kunnen gaan. Patrik voelde zich beter, en na die prik richting Mechelen. Super Premium deed wat van hem verwacht werd. In de eerste omloop deed hij het foutloos, en klokte de 3e beste chrono. De 20 eerst geklasseerden mochten door naar de finale, die tijdens het avondprogramma zou gereden worden, voor volle tribunes. Wat doe je zoal tussen half 11 ’s ochtends en 21 uur ’s avonds, als je maar 1 paard te rijden hebt. Je zenuwachtig maken natuurlijk! En iedereen die al een schouderklopje komt geven, en zegt, “kom aan, spitske, doe u best hé maat. Straks worden de punten gegeven”. Onze groom en ik zagen Patrik maar bleker en bleker worden. Hij was zenuwachtig aan het worden, dat was ons idee. “Wacht”, zei de groom, “per toeval heb ik hier in mijn handtas nog een medicamentje om te kalmeren, iets lichts, iets wat zeker geen kwaad kan.” We keken naar elkaar, keken naar het glas cola dat voor Patrik stond. Voor dat we het echt beseften, was het medicamentje er in, en dronk Patrik het leeg. Hij had niets gemerkt. Enkele uren later was de wedstrijd. Een barema A met barrage achteraf. De volgorde was bepaald, omgekeerde volgorde van het klassement van ’s ochtends. Als derde laatste mocht hij de piste binnen. Onze groom en ik stonden naast elkaar, 2 pubers, maar zenuwachtig als nooit tevoren. Patrik reed een sterke proef, en bleef foutloos! Hij mocht door naar de barrage. In die barrage kreeg hij een snelle tijd, maar Premium tikte één keer, en de balk viel uit de lepels. Patrik en Premium werden 4e, en hoe gelukkig dat we toen waren, dat kan niemand beschrijven. We gingen het direct vieren. Premium stond veilig terug in stal, en Patrik kwam bij de hoop. We begonnen direct te vertellen hoe goed hij wel gereden had. Op dat moment kwam hij helemaal uit de lucht gevallen. Hij wist helemaal niet meer dat hij gereden had! Hij kon zich niets meer herinneren! Dat moment maakte ons echt bewust. Hoe een stom kieken dat je toch kan zijn… Maar uit fouten mag je leren. Het was ook lang, lang geleden. Maar nooit vergeten! En misschien een les voor ieder die het horen wil. Als je iets te graag wil, maar de gezondheid laat het even niet toe, luister dan soms gewoon naar je lichaam. En nooit prutsen met medicatie; hoe goed bedoeld ook, je weet nooit welke neven-effecten ze zouden hebben. Maar meedoen aan jumping Mechelen spreekt tot de verbeelding, het is waar, en het zal hopelijk nooit veranderen! Maar als je het bewust kan meemaken, is het nog eens zo fijn. En als je de stress kan voelen, dan is het pas echt! En nooit vergeten, dat je als je tijdens Jumping Mechelen kan rijden, dat is de verdienste van de ruiter of amazone zelf, met de hulp van zijn team, maar zonder de organisator zelf, zou er niets zijn.. Dus via deze weg nog eens, bedankt iedereen die meehelpt aan de opbouw van de jumping! We zullen er binnen enkele dagen zijn, en we brengen mee: Withney, Wrangler en Cyber voor de 5-sterrenwedstrijden. Ook Va-Vite, Alvaceno, Butterfly, Cashmira en Ambassador zullen aan de start komen in de nationale proeven. En voorlopig zijn ze allemaal in super vorm, houden zo! We willen niet dezelfde fout maken als Ludo Dierkxsens ooit gemaakt heeft in de Tour de France. Hij had toegegeven dat hij medicatie had genomen, zonder dat hij positief had getest, en zijn sanctie bleef niet uit. Dus voor alle zekerheid zullen we nu maar vermelden, dat dit een fictief verhaal is, en dat evt vergelijkingen met bestaande personages puur toevallig zijn..
En zo zie je dat het verstand niet voor de jaren komt..
http://www.jumping-mechelen.com
